تفاوت تیم «اوسمار» با هاشمیان/ پرسپولیس چگونه در دو هفته متحول شد؟

به گزارش خبرنگار مهر، تیم فوتبال پرسپولیس در حالی موفق به زدن سه گل مقابل استقلال خوزستان شد که هدایت این تیم را اوسمار ویه را بر عهده داشت تا حضورش در رأس کادر فنی سرخپوشان، تفاوت‌هایی را در نظم تیمی و ساختار تاکتیکی نسبت به دوران سرمربیگری وحید هاشمیان در ۸ هفته ابتدایی لیگ برتر داشته باشد.

تغییر تاکتیک پرسپولیس برای استفاده از دو مهاجم کمک کرد تا این تیم بازی کاملا تهاجمی را با برنامه‌های اوسمار پیاده کند تا هواداران نیز با رضایت کامل ورزشگاه را برخلاف هفته‌های ابتدایی ترک کنند. بررسی آمار این دیدار با آخرین حضور هاشمیان بر روی نیمکت پرسولیس که مقابل ذوب آهن اصفهان بود گواه این رضایت است.

از نظم محافظه‌کارانه تا فوتبال مالکانه

پرسپولیس با دو سرمربی در فصل جاری، دو چهره کاملاً متفاوت از خود نشان داد. تیمی که در آخرین بازی‌اش با وحید هاشمیان برابر ذوب‌آهن با انضباط و احتیاط بازی کرد، و چند روز بعد با ورود اوسمار ویه‌را در دیدار با استقلال خوزستان، چهره‌ای تهاجمی و مسلط به نمایش گذاشت.

تغییر فلسفه بازی برای مالکیت

در بازی با ذوب‌آهن، پرسپولیس بیشتر بر ساختار دفاعی منسجم و انتقال سریع از میانه میدان تکیه داشت. مالکیت توپ در آن دیدار تنها حدود ۴۷ درصد بود؛ نشانه‌ای از رویکرد محتاطانه و میل کمتر به گردش توپ. اما با روی کار آمدن اوسمار ویه‌را، فلسفه بازی کاملاً تغییر کرد. پرسپولیس در دیدار بعدی مقابل استقلال خوزستان با ۶۸ درصد مالکیت، چهره‌ای مسلط و برنده در نبرد میانه میدان داشت.

جهش در آمار پاس و دقت بازیسازی

افزایش قابل توجه در تعداد پاس‌ها از ۴۶۳ به ۶۱۷ و دقت پاس از ۸۱ به ۸۹ درصد، نشان‌دهنده انتقال تیم از بازی عمودی و واکنشی به بازی مالکانه و با صبر تاکتیکی است. ویه‌را با چینش ۴-۴-۲ خطی، نظم هجومی و پاس‌های متوالی را جایگزین بازی پراکنده و مستقیم‌تر دوران هاشمیان کرد.

خلق موقعیت‌های بیشتر و فوتبال تهاجمی‌تر

از نظر خلق موقعیت نیز تفاوت چشمگیر است. پرسپولیس در بازی با ذوب‌آهن تنها ۱۰ شوت (۴ در چارچوب) داشت، در حالی که برابر استقلال خوزستان با ۱۵ شوت (۸ در چارچوب) بارها دروازه حریف را تهدید کرد.

حفظ تعادل دفاعی در کنار برتری هجومی

در فاز دفاعی نیز با وجود برتری هجومی، پرسپولیس تحت هدایت اوسمار تعادل خود را از دست نداد. تعداد خطاها و کارت‌ها تفاوت محسوسی با بازی قبل نداشت و همین موضوع نشان می‌دهد تیم با وجود مالکیت بالا، کنترل بازی و ساختار دفاعی‌اش را حفظ کرده است.

در بازی با ذوب‌آهن، شاگردان هاشمیان پیروزی را با بهره‌گیری از کمترین موقعیت‌ها و بیشترین انسجام به دست آوردند؛ تیمی که کم می‌ساخت اما دقیق تمام می‌کرد. اما چند روز بعد، پرسپولیسِ اوسمار تیمی شد که هم ساخت و هم تمام کرد. در واقع، اگر پرسپولیس هاشمیان تیمی نتیجه‌گرا و محتاط بود، پرسپولیس اوسمار در نخستین بازی، تبدیل به تیمی مالکانه و تهاجمی شد؛ تیمی که نه‌تنها بازی را کنترل می‌کند بلکه بر روندش مسلط است.