وقتی سیاست، کار می‌کند؛ روایت بویراحمد از یک فرماندار عمل‌گرا

بویراحمد این روزها صحنه یک رخداد صرفاً اجرایی نیست؛ آنچه در جریان است، یک رخداد سیاسی–مدیریتی است که نشان می‌دهد چگونه می‌توان سیاست را از سطح شعار، به میدان عمل کشاند. اینجا سیاست نه در بیانیه‌ها، بلکه در خیابان‌ها، روستاها و جلساتی جریان دارد که دوباره معنا پیدا کرده‌اند. در مرکز این صحنه، منوچهر محمدی ایستاده است؛ فرمانداری که توسعه را نه در متن‌ها، که در میدان تعریف می‌کند.

منوچهر محمدی، فرماندار مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد، امروز نامی آشنا در سپهر مدیریتی بویراحمد است. به روایت ناظران و کنشگران محلی، بویراحمد در دوره مسئولیت او به کارگاهی فعال از عمران و تحرک مدیریتی بدل شده؛ تعبیری که بیش از آن‌که تبلیغاتی باشد، توصیف یک سبک حکمرانی مدیریتی مبتنی بر حضور، پیگیری و تصمیم است.

محمدی با تحصیلات دانشگاهی در حوزه مدیریت توسعه، به‌خوبی می‌داند که توسعه پشت میز متولد نمی‌شود. او توسعه را به محورهای ورودی شهر برده؛ همان نقاطی که سال‌ها نماد رهاشدگی بودند و امروز نشانه تغییرند. توسعه را به روستاهایی رسانده که پس از سال‌ها انتظار، زیر غلتک آسفالت قرار گرفته‌اند. این‌ها پروژه‌های تصادفی نیستند؛ نشانه‌های عینی یک نگاه اولویت‌محورند.

در این الگو، نظم اداری به حاشیه رانده نشده، بلکه به متن بازگشته است. جلسات و شوراهایی که گاه پس از چند سال وقفه دوباره تشکیل شده‌اند، دیگر برای پر کردن تقویم نیستند؛ برای تصمیم‌سازی‌اند. شوراهای اداری در بخش‌ها برگزار می‌شود، نه صرفاً در مرکز شهرستان، تا مسائل در محل وقوع شنیده و بررسی شوند.

محمدی آگاهانه از مرزبندی‌های سیاسی، منطقه‌ای و طایفه‌ای فاصله گرفته و فرمانداری را به نهادی در دسترس تبدیل کرده است. در شرایط خاص کشور، با محدودیت منابع و فشارهای اقتصادی، او نشان داده که اولویت‌بندی دقیق می‌تواند جایگزین شعارهای پرهزینه شود؛ توجه متوازن به بخش‌ها، پرهیز از تمرکزگرایی فرساینده و توزیع عقلانی امکانات، به یک رویه بدل شده است.

ویژگی برجسته این سبک مدیریت، ترکیب کم‌یاب اقتدار در تصمیم و تواضع در رفتار است. محمدی در جلسات مدیری قاطع است و در میان مردم، خادمی شنوا. همین ترکیب باعث شده که تصمیم‌ها هم اجرا شوند و هم پذیرفته شوند؛ امری که در مدیریت محلی، کمیاب اما حیاتی است.

آنچه امروز در بویراحمد جریان دارد، صرفاً حاصل چند پروژه عمرانی یا چند بازدید میدانی نیست؛ مسئله، بازتعریف نقش فرماندار در حکمرانی محلی است. در روزگاری که سیاست برای بسیاری به گفتار بی‌اثر و مدیریت به حضور حداقلی تقلیل یافته، این تجربه یک هشدار جدی است:
مشکل، نداشتن بودجه یا اختیار نیست؛ نداشتن اراده است.

بویراحمد یادآوری می‌کند که اگر مدیر در میدان بایستد، سیاست می‌تواند کار کند؛ و اگر نایستد، هیچ بخشنامه‌ای معجزه نمی‌کند. این الگو نه استثناست و نه لطف شخصی؛ حداقلِ قابل انتظار از مدیریت در تراز مرکز استان است.

پیام بویراحمد روشن و قابل تعمیم است و این بدان تعبیر است که
یا مدیریت به میدان بازمی‌گردد، یا میدان از مدیریت عبور خواهد کرد.
و این پیامی است که دیگر فقط خطاب به یک شهرستان نیست؛ خطاب به همه کسانی است که هنوز گمان می‌کنند می‌توان از پشت میز، اعتماد عمومی ساخت.